~Umudum,aşkım,ailem,arkadaşlarım,şansım,mutluluğum...
Bir çocuğun elinden balonlarının kaçması gibi kaçtı elimden..
Uzansam yakalayacaktım ama denemekten korktum,
Uzanamadım bile yalnız otrduğum yerden yaşlı gözlerle baktım onlara...
Şimdi suçlu ben değilimde kim?
Bütün güzellikleri uzaktan izliyorum sadece..yaklaşmak?düşünmüyorum bile..
yalnızca hayallerimi süslüyorlar...
Neden niçin korkuyorum bilmiyorum ama yaklaşamıyorum onlara..Sırf yolda önüme bir taç çıkar diye yola çıkmıyorum,duruyorum durduğum yerde..
Yerimde bile saymıyorum...
Ot gibi yaşamak derler ya..Ben onu bile yapmıyorum..Yaşamıyorum ki...
Yaşamak için çaba da sarfetmiyorum ve devam ediyorum hayal etmeye..sadece hayallerimde yaşıyorum ben...
Beni gerçek hayata döndürecek sebepler bile aramıyorum..Bulduğumda birşey farkediyor mu ki sanki?Dostlarım elimden alıyor hayallerimi..Olamıyacak hayallerimi bile çok görüyorlar bana..Ve yine kırılıyorum,üzülüyorum..Kendimi yıpratıyorum...
Sonum Yakın Mesafe,VesseLam...!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder