Döndüm.. peki gerçekten mi?

Son zamanlarda iyice saçmaladığımın farkındayım.Allah!tan kitaplarım elime geçti de kendimi onların içine atabiliyorum.Bi de annem var kitap okuyup ev işlerini ihmal ettiğim için kitaplarıma lanet okuyup duruyor.Olsun annem zaten hep büyük laflar edip ettiği lafları tutamayanlardan oldu.Zaten ben kitaplardan uzaklaşmıştım yeterince yeniden bulmuşken iç dünyamı kaybetmek istemiyorum.Her ne olursa olsun kitaplar davam gibi oldu bir günde.İşte kitaplar böyledir bağlarlar kendine.En çokta beni bağlarlar sanki ya da bana öyle gelir.Çok etkileniyorum okuduğum herşeyden.En azından anlıyorum ve eminim her ne kadar ilginç bir biçimde etkilensemde-evde ruh gibi dolaşıp okuduğum paragrafları tekrarlamak gibi-kitapları seviyorum.Ama bazen garip düşünceler sarıyor beni.Yaşadığım küçük bir kaç olaydan sonra hiçbir şeye güvenmemektende öte kitapların bile kalleş olduğunu düşünüyorum! Eğer kitabın sonu sürprizliyse bunun yazarın okuru kitaba bağlamak için değilde sanki bir arkadaş tarafından yapılan bir ihanet olarak görmemde cabası! Bunu yapanda insanlar,belki de kitaplar..Hayır güvenimi kaybetmemin tek sorumlusu şu toy herifler olmalı.Herif derken buna kızların dahil olmadığını düşünmeyin.Toylar çünkü onlar bilmiyorlar..Bilselerde umursamıyorlar.Ve bazen insan bir şeyi çok iyi bilsede kendine ondan nefret edecek nedenler bulabilir.İnsan yapar bunu.Sanırım bunu yapıyorlar.Artık dış görünüşten çoktn geçtim.Tipe önem verenlerdenim bazen bazen değilim.Bu artık farketmiyor.Ama onlar küçücük bir şeyi bilmediklerinden insanların hayatlarıyla oynayabiliyorlar.Tek başlarına yapamazlar bunu.Hep grup halinde olmaları da bundan kaynaklanıyor.Onlar arka sokaklardaki çeteler gibi,geceleri kan emen sivrisinkelrden daha aç.Ama farkında değiller.Onlar;takmam,yaşarım,keyfime bakarım cinsinden düşünmekten öte kendilerini iyi bir şeyler sanıyorlar hatta öyle oluyor kimi.Bilmedikleri tek şey şu: Kimse kimsenin hayatını aşırı bir etkiyle etkileyecek kadar mühim değildir.Özellikle bu kimseler kendilerini böyle düşünüyorlarsa hiç değildir.Ve insanları dış görünüşleriyle değerlendirmek yanlış ama eski sevgilinin yeni sevgilisine görmeden iğrenç diyebiliyoruz..Bunları yazmama sebep olan kitap gibi görünsede bence uzun zamandır yazmamamın patlaması bu.Ha bi de ablam var.Sevmediğimi bile bile seviyor gii yapmak iğrenç.O da iğrenç çünkü aynı yalanı devam ettiriyor.Aslında o yine daha iyi benim kadar profesyonel oynamıyor bazen.Ama o sadece kendinden değil arkadaşlarından nefret etmeme sebep oluyor.En açık örnekte komşu kızı ve arkadaşı olan ellie nin her aile işimizde yanımızda olması.O evine gidincede aman ne uyumlu kız gibi ifadelerle övgüsü yapılıyor.O ablamın yanındayken ben tamamen siliniyorum.Bu aslında benim için güzel bir şey.Hayatta yokmuşum gibi davranmaları ve inanın kıskandığımdan da değil.Sadece ben benden çok küçük olan çocukları bile yanımda benim için en kutsal kişi olsa umursamamazlıktan gelmiyorum.Dinliyorum ve yorum yapıyorum.Bir ortamda şaka yapsam bile ablamın kıskanım lafımı bölmesi o kadar iğrenç ki! Aslında kızdığımdan da değil bu duruma alışkınım ama sadece bu beni kötü hissettirmesinden çok ondan daha da nefret ettiriyor.Kindar olmayı sevmiyorum.Kinciliğe kin besliyorum(!!!).Ve o da öyle,kendimi geliştirdim sanan toylardan.O da onlardan ve bende belki.En azından konuyu yine kendi yönümü çekecek olursam ben kendimi çok bilen edalarında gezinmiyorum.Bilmek! ne güzel şey bir şeyi anlamak,kavramak ve sonrasında açıklamak.Ama asla kibirli olmamak..İşte en güzeli bu...Burnun dik olmasın asla...ve sakın çok göz önünde olma..Düşmanın artar.Bak hiç düşmanım var mı? İnsanlarla iletişimde zorlanmamı çok seviyorum bazen.. Hayatı seviyorum bazen kanser olasım gelse de..Yaşamak? Ben yaşamıyorum boşluktayım..Ve bilmem gereken şeyi öğrendim:Mutlu olmak istiyorsan bir amaca bağlan insanlara ya da eşyalara değil(A.Einsten) buna bir şey daha eklemek istersem kitaplara da değil.Bir amaca bağlanmalıyım... yaşamıyorum dedim ama öldüm sanmayın.Ölmedim,ama yaşamıyorum da.Güle güle hayat,güle güle bilinç,güle güle ışık,üzgünüm ölüm,merhaba boşluk..Çok garip..komada gibi ...  En son söylemek istediğim şeyse en çok istediğim şey!Yalansız hava sahası!....Bunu istiyorum.. Ya siz? Yalan başlatmıyor mu herşeyi?..Yine başa dönmeyelim işte yalan başlatır kibiri,iğrençliği herşeyi...Vesselam.