-Sömestır tatiline girmiş bulunuyoruz! İyi güzelde N'apıcam ben ?? :S

Wuuuuuuu Telefonum bulunduuu! + Teşekkür aldıım :) Anlıycağın keyfime diycek yokk...yok yok var aslında..Tatil geldi ama benim tamda bugün bütün hayallerim suların en ücra köşelerine gitti bile.. Salak Sümeyye! sinirimi bozuyor bazen! Annesi ve babasının gittiği tatile gitmeyip benimle evde kalıcaktı fena bi tatil olucaktı kafamda o kadar güzel şeyler tasarlamıştım ki! Ama o hepsini bozdu habersizce..Babası çok ısrar edince onlarla gitmeye karar vermiş! Bu kararınıda ben mesaj atmasam öğreniceğim yoktu..Bu kadar sorumsuz ve kendi kararlarını kendi veremeyen bir insan olmamalı bence! En azından bana kesin birşey söylemeyebilirdi.Ne bileyim ya kesin değil belki giderim filan deseydi bari! Evet sinirliyim görüldüğü gibi! Aslında umutsuz... Herşeyim o plan üstüneydi mutlu ve iyi hissedicek ve fazlasıyla tatilin tadını çıkarıcaktım.Zaten topu topu 2 hafta.Şimdi bana kalkmış 2.haftası burdayım görüşürüz diyor ya nah yani koca bir nah ona! N'aptığı beni ilgilendirmiyor hiç hemde.Zaten yazları köyde bu tatilinide istediği gibi geçirsin.Kimseden fayda yok arkadaş! En iyisi kendi planını kendi başına sadece kendini ilgilendiren şekilde yapmak! Şimdi düşünüyorum.. sinema olmaz gerçekten çok gittim bu aralar. Yapabilceğim en iyi şey evde durmak bi 2-3-4 gün filan.Ablamlar gelecek ya zaten onların biriyle dönerim orda kalırım.Sonrası kolay hem evde durduğum süre boyunca ilginç deliliklerimden yapabilirim.Çocuklarla resim sergileri yapabiliriz.Ne bileyim yapçak birşey bulurum illaki... Yani umarım bu tatil iyi ve faydalı geçer..Sıkılmam... Belki halama giderim! Artık yapçaz bi'şeyler umarım iyi olur herşey ki 2.dönemim çok daha iyi geçsin.. :)

Huzur....

Güneşin ufka değdiği yer oraya git ama yine gel döneceksin diye söz ver..
Böylesi hepsinden güzel...
Dinle uzaktan çalan şarkı hicazdan...
Madem herşey biter yine başlar yeni baştan....♥

              
            Ah Ah uzun zaman sonra yeniden burda olmak yeniden ve yeniden güzel :) Telefonum kayıp:( sadece bu da değil zaten canım sıkkındı bir de üstüne bu geldi :/ Ama ne kadar üzülürsem üzüleyim telefonumu bulmama yardımcı değil...O kadar anlık ve garip oldu ki inanamıyorum kaybolduğuna...Ve kafayı yemek üzereyim çünkü her şarkıyı telefonuma yormaya bile başladım! Neyseki hala yaşayabiliyorum! En son gitmke istediğimden bahsetmiştim ya hani hala aynı fikirdeyim ve sanırım hiç bu fikirden vazgeçmeyeceğim.Zaten hepimizin aklının bir köşesinde vardır gitmek..Sorumsuzca dönmek veya dönmemek üzere ne farkeder yeterki gitmek...İsterse dönmek isterse kalmak ister insan! Ne çok şey ister insan.. Aslında şuan hepsi bir yana sadece gitmek istiyorum sanırım..Böyle filmlerde gördüğümüz şirin kasabalara filan farketmez ki..Huzurlu bir yere kimseyi tanımadığım.Zaten bence huzur biraz da ordan geliyor kimseyi tanımamaktan insanları tanıdığınız zaman huzurunuzu bozmaları çok kolaylaşır ama tanımazsanız bu pekte mümkün değildir bence...
 Biraz huzur istiyorum çok az da olsa kafamı dinlemek odama tıkılıp değil dışarda gezerek,nefes alarak yalnız kalmak istiyorum! Biraz durulunca ve mutlu olunca neden hep kıskanır hayat? Ve neden bozmak için elinden geleni yapar?
Üzülsemde üzülmüyorum!:)) - ' Madem herşey biter yine başlar yeni baştaan.. ' ~ ♥ ~ :)

=))

- ' Farklı gökyüzü,farklı dünya,farklı hayaller....

Çok uzaklara gitmek isterdim.Tam da şimdi! Ne çok mutlu ne çok yalnız ne de çok boşlukta.Sadece sıradan bir gün,gitmek isterdim.Hiçbir şey yokken ortalıkta,ben buralardan giderek arkamda kalanlara sıradanlığı bozmak isterdim! Ve hiçbir şeyi umursamadan,arkamda kalan her şeyi bir kenara atarak! Acaba geri dönebilir miyim eğer gidersem? Demeden! Gitmek,bütün hayallerimide bırakarak...Uzaklara gitmek...Giderken,içimde o tarifsiz mutlulukla gitmek..Yaşadıklarımın da mutluluğu değil yaşayacaklarımın da sadece anın mutluluğu...İçimde her hangi bir eziklik duygusu duymadan,yorulmadan,çabalamadan. Sadece ne olucağına bırakarak öylece gitmek..Yanıma ne hayal,ne umut,ne de her hangi bir şey almadan gitmek..Gittiği yerlerdeki farklı gökyüzüyle,farklı dünyayla ve farklı hayallerle yetinmek üzere gitmek!... Sadece gökyüzüne aşık olarak gitmek..Sadece kuşları severek..Ağaçları sığınak arkadaş edinerek gitmek... Çok uzaklara gitmek isterdim Tam da şimdi!!

Döndüm.. peki gerçekten mi?

Son zamanlarda iyice saçmaladığımın farkındayım.Allah!tan kitaplarım elime geçti de kendimi onların içine atabiliyorum.Bi de annem var kitap okuyup ev işlerini ihmal ettiğim için kitaplarıma lanet okuyup duruyor.Olsun annem zaten hep büyük laflar edip ettiği lafları tutamayanlardan oldu.Zaten ben kitaplardan uzaklaşmıştım yeterince yeniden bulmuşken iç dünyamı kaybetmek istemiyorum.Her ne olursa olsun kitaplar davam gibi oldu bir günde.İşte kitaplar böyledir bağlarlar kendine.En çokta beni bağlarlar sanki ya da bana öyle gelir.Çok etkileniyorum okuduğum herşeyden.En azından anlıyorum ve eminim her ne kadar ilginç bir biçimde etkilensemde-evde ruh gibi dolaşıp okuduğum paragrafları tekrarlamak gibi-kitapları seviyorum.Ama bazen garip düşünceler sarıyor beni.Yaşadığım küçük bir kaç olaydan sonra hiçbir şeye güvenmemektende öte kitapların bile kalleş olduğunu düşünüyorum! Eğer kitabın sonu sürprizliyse bunun yazarın okuru kitaba bağlamak için değilde sanki bir arkadaş tarafından yapılan bir ihanet olarak görmemde cabası! Bunu yapanda insanlar,belki de kitaplar..Hayır güvenimi kaybetmemin tek sorumlusu şu toy herifler olmalı.Herif derken buna kızların dahil olmadığını düşünmeyin.Toylar çünkü onlar bilmiyorlar..Bilselerde umursamıyorlar.Ve bazen insan bir şeyi çok iyi bilsede kendine ondan nefret edecek nedenler bulabilir.İnsan yapar bunu.Sanırım bunu yapıyorlar.Artık dış görünüşten çoktn geçtim.Tipe önem verenlerdenim bazen bazen değilim.Bu artık farketmiyor.Ama onlar küçücük bir şeyi bilmediklerinden insanların hayatlarıyla oynayabiliyorlar.Tek başlarına yapamazlar bunu.Hep grup halinde olmaları da bundan kaynaklanıyor.Onlar arka sokaklardaki çeteler gibi,geceleri kan emen sivrisinkelrden daha aç.Ama farkında değiller.Onlar;takmam,yaşarım,keyfime bakarım cinsinden düşünmekten öte kendilerini iyi bir şeyler sanıyorlar hatta öyle oluyor kimi.Bilmedikleri tek şey şu: Kimse kimsenin hayatını aşırı bir etkiyle etkileyecek kadar mühim değildir.Özellikle bu kimseler kendilerini böyle düşünüyorlarsa hiç değildir.Ve insanları dış görünüşleriyle değerlendirmek yanlış ama eski sevgilinin yeni sevgilisine görmeden iğrenç diyebiliyoruz..Bunları yazmama sebep olan kitap gibi görünsede bence uzun zamandır yazmamamın patlaması bu.Ha bi de ablam var.Sevmediğimi bile bile seviyor gii yapmak iğrenç.O da iğrenç çünkü aynı yalanı devam ettiriyor.Aslında o yine daha iyi benim kadar profesyonel oynamıyor bazen.Ama o sadece kendinden değil arkadaşlarından nefret etmeme sebep oluyor.En açık örnekte komşu kızı ve arkadaşı olan ellie nin her aile işimizde yanımızda olması.O evine gidincede aman ne uyumlu kız gibi ifadelerle övgüsü yapılıyor.O ablamın yanındayken ben tamamen siliniyorum.Bu aslında benim için güzel bir şey.Hayatta yokmuşum gibi davranmaları ve inanın kıskandığımdan da değil.Sadece ben benden çok küçük olan çocukları bile yanımda benim için en kutsal kişi olsa umursamamazlıktan gelmiyorum.Dinliyorum ve yorum yapıyorum.Bir ortamda şaka yapsam bile ablamın kıskanım lafımı bölmesi o kadar iğrenç ki! Aslında kızdığımdan da değil bu duruma alışkınım ama sadece bu beni kötü hissettirmesinden çok ondan daha da nefret ettiriyor.Kindar olmayı sevmiyorum.Kinciliğe kin besliyorum(!!!).Ve o da öyle,kendimi geliştirdim sanan toylardan.O da onlardan ve bende belki.En azından konuyu yine kendi yönümü çekecek olursam ben kendimi çok bilen edalarında gezinmiyorum.Bilmek! ne güzel şey bir şeyi anlamak,kavramak ve sonrasında açıklamak.Ama asla kibirli olmamak..İşte en güzeli bu...Burnun dik olmasın asla...ve sakın çok göz önünde olma..Düşmanın artar.Bak hiç düşmanım var mı? İnsanlarla iletişimde zorlanmamı çok seviyorum bazen.. Hayatı seviyorum bazen kanser olasım gelse de..Yaşamak? Ben yaşamıyorum boşluktayım..Ve bilmem gereken şeyi öğrendim:Mutlu olmak istiyorsan bir amaca bağlan insanlara ya da eşyalara değil(A.Einsten) buna bir şey daha eklemek istersem kitaplara da değil.Bir amaca bağlanmalıyım... yaşamıyorum dedim ama öldüm sanmayın.Ölmedim,ama yaşamıyorum da.Güle güle hayat,güle güle bilinç,güle güle ışık,üzgünüm ölüm,merhaba boşluk..Çok garip..komada gibi ...  En son söylemek istediğim şeyse en çok istediğim şey!Yalansız hava sahası!....Bunu istiyorum.. Ya siz? Yalan başlatmıyor mu herşeyi?..Yine başa dönmeyelim işte yalan başlatır kibiri,iğrençliği herşeyi...Vesselam.

Başa saaaaRr.......

Bilmiyorum..Yazasım yoktu pek..Bugün sınıfta ödevimiz olan kendi ürünümüz hikayeleri okuduk.Ben okumadım.Etkilendim diğerlerininkinden.Odukça etkilendim.Sen bilmyorsun tabi.Mrt la çıktım terkedildim geri döndü ve bitt bile denmeden tipimden sebep  mesaj alamadım ondan.Kıt değilim ya anlardım sonuçta.Ben sevmemişti hiç.Tipimden sebep sevseydi yine razıydım ya neyse.
  Aslında Emle bunun polemiğini yapmaya gerek yok!Gayet basit..Aşk aşktır işte uzakta,yakında,platonik veya konuşabildiğin ama ulaşamadığın olsun aşk hep aşktır bence.Ben her türlüsünü tattım.İlahi dışında sanırım.İsterdim ki karşılıklı olsun aşkım.Hiç olmadı.Uzakta,yakında oldu sevdim.Konuştuk sevmedi sevdim.Her seferindede bir yakışıklı bile sevmedim.Tipsizdi hepsi.Ama kendini beğenmiş.Her defasında tipinden dolayı sevilmeyen ben oldum..Yine ben ben ben.... Yalandı annemin dedikleri..Çok güzel olduğum safsataları..Çok üzgünüm..Ben kendimi severken,beğenirken ve güvenirken..Soğudum birden..Onlar soğuttu, şimdi her zamanki gibi yine pişmanım..Ama dönüş yok...Her zamanki gibi...
Hep başa sarıyor bu korku/dram filmi..Bir türlü romantik komediye dönüşemedi...Belki bir gün fanteziye dönüşür..O zaman biraz eğlenirim en azından..Şimdikinden çok daha biraz...!!...

~Ev..!!..

Sonunda evdeyim.Halamda geçirdiğim bayram tatilinden sonra evdeolabilmek oldukça hoş bi'duygu cidden.Babamın sesini duymayı,Annemi hatta ablamı yani ailemin sıcaklığını özledim.Eğlenmedim mi?Çok eğlendim.Ama bazen bu beni delirtsede Anne ve Babamın bana olan korumacı tavırları aslında çok önemliymiş.Bunu halamda anladım.Çokta sorumlu olmayan,rahat,bazen aşırı mübalağ,özgür...Hayır belkide alışkın olmadığım için ama hayır..Orda fark etmesemde çok özlemişim evi...Ve ailemin değeri kimseden önce gelemez...Michie'yle yaptıklarımıza gelirsek...Gerçekten çok eğlendik..Sinema falan değilde şu zenci dostluğu süperdi!Üstelik Michie bi'zenciden teklif aldı!Ben?Hala Musab yalanına devam..Artık yemiyorlar sanırım ama olsun..Adım yalancıya değil şizofrene çıkar garantiledim bunu...Bi'düzgün insan bulmak uğruna bu kadar basitleşmek yerine evde uslu uslu oturabilen cici kız olamamdım..Annem haklıydı...Hep haklı O...Dinlemedim... Günahkarım ve korkuyorum..Ayaklarının altına al beni Anne!Cennete gitmek istiyorum...

ZamaN...

Çok uzun zaman oldu yazmayalı..Bu sefer harbiden çok olmuş...En son ne yazdığımı hatırlamıyorum birazdan bakıcam.. x)  Eskiden hergün açardım bu aralar saçma sapan işlerle uğraşmaktan yazmayı unuttum.Ama o saçmasapan işler dönüp dolaşıp beni üzünce yine yazıyorum işte...Sözde üzülmüyorum hiç bi'şeye ama sadece dıştan gözüken kısmı o..Yaptığım herşeyin sonunda üzülüyorum.Üzüleceğimi bile bile devam ediyorum.Sadece zamanımı safsatalarla doldurmak için..Yazmayı özlemişim ama unutmuşumda sanki yazamıyorum beceremiyorum.Gerçi hiç bi'zaman beceremedim.O'nu yazmayı hiçmi hiç beceremedim.O'na yazdım sayfalarca anlattım içimdekileri ama asla O'nu yazamadım.O'nu anlatamam çünkü.İçimdeki aşk'ı bi'nevi anlatırım ama O'nu anlatamam O içimdeki aşktan fazla yer kaplıyor çünkü.Öyle işte bugünlükte kısaca yazayım dedim özledim yazmayı ama yeter bu kadar.Anlatmak istediklerim bu kadar değil sadece bugünlük bu kadar..
Zaman ne kadar geçerse geçsin O geçmiyor..Herneyse dedim ya O'nu anlatamam...